25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Με εθνική υπερηφάνεια εορτάζουμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821,

• την παλιγγενεσία των Ελλήνων,


• την αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους και, ταυτόxρονα,


• πανηγυρίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Εορτάζουμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια, για ν' αποδώσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες του Εικοσιένα.

Αυτούς που πολέμησαν και θυσιάστηκαν, "για του Xριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία".

Εκπαιδευτική ημιημερήσια επίσκεψη

Στις 20 Μαρτίου 2008

το Σχολείο μας

(όλες οι τάξεις)

θα επισκεφθεί το

Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά

Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά προσφέρει στον επισκέπτη την αντιπροσωπευτική και πλήρη εικόνα της ιστορίας της πόλης, που κατά την αρχαιότητα γνώρισε μεγάλη ακμή τόσο ως εμπορικό κέντρο της ανατολικής Μεσογείου όσο και ως πολεμικός ναύσταθμος της αρχαίας Αθήνας. Το είδος των εκθεμάτων του, που προέρχονται κυρίως από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και της αττικής παραλίας, και τα χρονικά όρια που καλύπτουν, από τη μυκηναϊκή έως και τη ρωμαϊκή εποχή, είναι αντιπροσωπευτικά της ιδιομορφίας, της σύνθεσης του πληθυσμού και της ιστορίας του Πειραιά. Οι συλλογές του μουσείου αποτελούνται κυρίως από ευρήματα ανασκαφών ή τυχαία ευρήματα και από παραδόσεις αρχαιοτήτων, ενώ έχουν εμπλουτισθεί και με τις δωρεές ιδιωτικών συλλογών, όπως της συλλογής Μελετοπούλου-Νομίδου και, πιο πρόσφατα, της Συλλογής Γερουλάνου.

Το μουσείο στεγάζεται σε διώροφο κτήριο, που πλαισιώνει στη δυτική και νότια πλευρά το ελληνιστικό θέατρο της Ζέας και έχει συνολικό εμβαδόν 1.394 τ.μ. Οι εκθεσιακοί του χώροι καταλαμβάνουν τις δέκα αίθουσες των δύο ορόφων (1.044 τ.μ.), ενώ στο υπόγειο (350 τ.μ.) βρίσκονται τα εργαστήρια συντήρησης πήλινων, μεταλλικών και λίθινων αντικειμένων, καθώς και η αποθήκη του μουσείου, όπου φυλάσσονται αρχαιολογικά ευρήματα από την περιοχή του Πειραιά, την παραλιακή ζώνη και τα νησιά. Το κτήριο του παλαιού μουσείου (330 τ.μ.), που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, χρησιμοποιείται σήμερα ως αποθήκη γλυπτών, ενώ στον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου της Ζέας πρόκειται να λειτουργήσει υπαίθρια έκθεση γλυπτών. Κύριο έργο του μουσείου, που εποπτεύεται από την ΚΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, είναι η συγκέντρωση, συντήρηση, καταγραφή και φύλαξη των παλαιών και νέων κινητών ευρημάτων, που προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Στις δραστηριότητές του περιλαμβάνονται η οργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, διαλέξεων και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, καθώς και η σταδιακή βελτίωση των υποδομών του κτηρίου για την καλύτερη εξυπηρέτηση των επισκεπτών.

Το έθιμο του χαρταετού

Έθιμο για μικρά και μεγάλα παιδιά, ο χαρταετός «προσφέρει» με τις τρελές και απίθανες πτήσεις του μοναδικές στιγμές χαράς. Πώς όμως ξετυλίγεται η... καλούμπα της ιστορίας του;
Όλοι συμφωνούν πως οι χαρταετοί είναι επινόηση των ανατολικών λαών (Κινέζοι, Ιάπωνες κ.λπ.), όμως αν θέλουμε να βρούμε ποιος χρησιμοποίησε τους αετούς σαν πτητικές μηχανές θα πρέπει να γυρίσουμε στον 4ο αιώνα όταν ο φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος και πολιτικός Αρχύτας, από τον Τάραντα της Σικελίας, εφηύρε την πρώτη πτητική μηχανή τη λεγόμενη «περιστερά του Αρχύτα». Ήταν ένα ξύλινο ομοίωμα πουλιού που πετούσε με την επενέργεια του βάρους που ήταν αναρτημένο σε τροχαλία και πεπιεσμένου αέρα που διέφευγε από μία σχισμή.
Οι αετοί της αρχαιότητας και του Μεσαίωνα ήταν κατασκευασμένοι πιθανότατα από πανί, ενώ οι πρώτοι χαρταετοί αναφέρονται το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία, σε ημερολόγιο κληρικού ως παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.Το 1749, ο καθηγητής Αστρονομίας Γουίλσον, στη Γλασκώβη, σηκώνει τον πρώτο μετεωρολογικό αετό μαζί με τους μαθητές του και το 1754 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος στην Αμερική διαπιστώνει τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας με αετό. Ο πρώτος κυψελοειδής τεράστιος αετός για μετεωρολογικές παρατηρήσεις υψώνεται από τον Αυστραλό Χαργκρέιβ το 1880, ενώ το 1909 ένα σύστημα αετών σηκώνει τον πρώτο άνθρωπο στον αέρα.
Λέγεται επίσης, πως για να ρίξουν το πρώτο σχοινί κατασκευάζοντας τη μεγάλη γέφυρα του ποταμού Νιαγάρα χρησιμοποίησαν αετό ενώ πολλοί αετοί κατασκευάστηκαν για στρατιωτικές χρήσεις.
Από τα πλουσιόπαιδα της Ευρώπης, οι χαρταετοί πέρασαν από λιμάνι σε λιμάνι και έφθασαν πρώτα στη Σμύρνη, στη Χίο και στην Κωνσταντινούπολη, για να συνεχίσουν στα Επτάνησα, την Πάτρα, τη Σύρο και έπειτα σε όλη την Ελλάδα. Ανάλογα με την περιοχή, είχαν και μία ονομασία.

Οι Σμυρνιοί τούς έλεγαν «τσερκένια», οι Πόντιοι «πουλία», οι Κωνσταντινουπολίτες «ουτσουρμάδε»ς, οι Θρακιώτες «πετάκια», οι Επτανήσιοι «φυσούνες». Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι χαρταετοί ονομάζονταν «αστέρια», «ψαλίδες», «φωτοστέφανα» κ.ά.

Η Σφαγή της Χίου

Από το 1566 κυρίαρχοι οι Τούρκοι στη Χίο, ταλαιπώρησαν το νησί. Το δεύτερο έτος της Επανάστασης του 1821 ο Λυκούργος Λογοθέτης μαζί με 2.500 άνδρες επιτέθηκε στην τουρκική φρουρά και προκάλεσε μεγάλη καταστροφή.
Ο Σουλτάνος σε αντίποινα έστειλε 7.000 στρατιώτες να λεηλατήσουν και να σφάξουν τους Χιώτες. Από τους 100.000 κατοίκους σώθηκαν μόνο οι 40.000 καταφεύγοντας σε γειτονικά νησιά ή στα βουνά. Οι Έλληνες αφού δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν αυτή την καταστροφή, αποφάσισαν να εκδικηθούν με Ναύαρχο τον Κ. Κανάρη.
Έτσι λοιπόν όταν ο εχθρικός στόλος που ήταν αραγμένος στο λιμάνι της Χίου , διασκέδαζε τη γιορτή του Μπαριραμνιά, ο Κανάρης κατάφερε να αιφνιδιάσει τον εχθρό.
Ήταν νύχτα 4 Ιουνίου του 1822. Ο Κ. Κανάρης μαζί με τον Πιπίνο μπήκαν στο λιμάνι χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και προχώρησαν στα εχθρικά πλοία. Κατάφεραν να πυρπολήσουν την υποναυαρχίδα και να προκαλέσουν το θάνατο 1.600 Τούρκων.
Ε2
Σπύρος Γλυνός

Κυκλαδικός Πολιτισμός

Τον όρο «Κυκλαδικό Πολιτισμό» χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στα τέλη του 19oυ αιώνα ο Αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας για να περιγράψει την εικόνα του νησιωτικού πολιτισμού, που αναπτύχθηκε στις Κυκλάδες κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, δηλαδή περίπου από το 3.200 π.Χ. μέχρι το 2.000 π.Χ.
Στις Κυκλάδες ωστόσο που πρωτοκατοικήθηκαν κατά την Ύστερη Νεολιθική εποχή, αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο χαρακτηρίζει την Πρωτοκυκλαδική Περίοδο είναι η εντυπωσιακή ανάπτυξη της λιθοτεχνίας και ιδιαίτερα της μαρμαρογλυπτικής. Η κατεργασία του μαρμάρου που αφθονεί στη Νάξο και την Πάρο, έφθασε σε αξιοζήλευτα επίπεδα δεξιοτεχνίας κατά την κατασκευή αγγείων και ειδωλίων.

Ε2
Χριστίνα Γκίνη-Σοφία Μάρτου-Βαγγέλης Σκορδίλης

Επτανησιακή Σχολή

Τα Επτάνησα βρίσκονται στο Ιόνιο Πέλαγος. Τα νησιά είναι η Ζάκυνθος, η Ιθάκη, η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, τα Κύθηρα, η Λευκάδα, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι .
Στα Επτάνησα δημιουργήθηκε η Επτανησιακή Σχολή όπου από εκεί βγήκαν μεγάλοι ποιητές. Μερικοί από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής ήταν:
Ο Διονύσιος Σολωμός, ο οποίος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1798. Φοίτησε στο Λύκειο της Κρεμόνας και στο Πανεπιστήμιο της Πάβια. Το Μάιο του 1823 έγραψε τον Ύμνο εις την Ελευθερία σε 158 τετράστιχες στροφές. Το 1825 έγραψε την καταστροφή των Ψαρών. Πέθανε στην Κέρκυρα το 1857 σε ηλικία μόλις 52 ετών.
Ο Ιάκωβος Πολυλάς, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1825 . Η πρώτη εμφάνιση του Πολυλά στη λογοτεχνία πραγματοποιήθηκε το 1855 με τη μετάφραση της Τρικυμίας του Σαίξπηρ. Πέθανε το 1896.
Ο Ανδρέας Κάλβος, γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Το 1812 πήγε στη Φλωρεντία και έγραψε τρεις τραγωδίες: Τον Θηραμένη, μια αγνώστου τίτλου και τις Δαναΐδες. Το 1819 παντρεύτηκε τη Μαρία Τερέζα Ζοζεφίνα Τόμας και πέθανε το 1869 σε ηλικία 77 χρονών από πνευμονία.
Ο Ανδρέας Βαλαωρίτης, γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1824. Το 1852 παντρεύεται την Λοϊζα Τυπάλδου. Τα επόμενα λιγοστά χρόνια αφιερώθηκε στην ποίηση. Το 1872 απαγγέλλει ποίημα του κατά την τελετή αποκαλυπτηρίων. Πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1879 σε ηλικία 56 ετών.
Ο Ανδρέας Λασκαράτος, γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Το 1846 παντρεύτηκε τν Πηνελόπη Κοργιαλένιου. Το 1860 καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Το 1884 κλήθηκε και μίλησε στη φιλολογική αίθουσα Παρνασσός. Πέθανε το 1901 στο Αργοστόλι.

Ε2
Βλάσης Μπάρκας - Αφροδίτη Πίτσου
Γεωργία Κουρουπάκη - Άγγελος Κουμπιάς